#EchoChamber
kuratorzy: Wojciech Błażejczyk, Ania Karpowicz, Lilianna Krych
PROGRAM:
Jennifer Walshe – „/AND JUMP FROM THE GOLDEN GATE BRIDGE”
Artur ZAGAJEWSKI – „LA MER /watch?v=y1RpVZNSw6k”
Nina FUKUOKA – „5 Secrets to Making New Music”
premiera: KODY Festiwal Tradycji i Awangardy, Lublin 2019
Echo Chamber to zjawisko wynikające z działania internetowych algorytmów i polegające na stopniowym zamykaniu użytkownika w kręgu określonych opinii, wartości światopoglądowych, a także informacji i wyników badań naukowych, przesianych przez sieciową bańkę filtrującą (filter bubble). Nie ma sensu szukać polskich odpowiedników dla Echo Chamber – „fake news”, „whitewash”, czy „meetoo” swoją zawrotną karierę również zawdzięczają globalnej tożsamości. Echo Chamber domyka się wraz z kolejnymi wyborami treści ze strony użytkownika, który bezpowrotnie traci możliwość dostępu do innych źródeł informacji i odmiennych opinii. Fenomen Echo Chamber dobrze ilustrują gigantyczne internetowe społeczności hołdujące najdziwaczniejszym teoriom – np. płaskoziemcy. Echo Chambers od 2 lat pomagają politykom wygrywać wybory, a w przyszłości mogą stać się prostym narzędziem do wywoływania wojen w realnym świecie. Hashtag Ensemble od lat gra o sieci, mając ją nawet w nazwie, a media społecznościowe chętnie bierze na warsztat, choćby w utworze „#NetworkMusic” Wojciecha Błażejczyka wykonanym zdalnie na festiwalu Musica Polonica Nova i wydanym na płycie (#NetworkMusic, Requiem Records 2018). Projekt Hashtag Ensemble Echo Chamber jest muzyczną interpretacją fenomenu o inspirująco muzycznej nazwie. W ramach projektu #EchoChamber wykonywane są trzy utwory: Jennifer Walshe „THIS IS WHY PEOPLE O.D. ON PILLS/AND JUMP FROM THE GOLDEN GATE BRIDGE.”, Nina Fukuoka „5 Secrets to Making New Music” oraz „LA MER /watch?v=y1RpVZNSw6k” Artura Zagajewskiego, kompozytora-rezydenta przy Hashtag Ensemble w sezonie 2018-2019. Treścią Echo Chamber będzie migracja – temat budzący w sieci wiele emocji i skrajnych opinii. Hashtag Ensemble zaprosi odbiorców do indywidualnych migracji, zamknie ich w kole własnych przeszłych wyborów i postawi przed utratą innych punktów słyszenia. (Ania Karpowicz)
Jedno mogę napisać nie martwiąc się o spojlery – Hashtag Ensemble po raz kolejny pokazał, że to nie tylko kolektyw świetnych wykonawców, lecz przede wszystkim zespół, który ma na siebie pomysł, który chce eksperymentować, którego nie interesuje po prostu granie koncertów. (Krzysztof Stefański, Glissando)
#USTROJE
kuratorzy: Krzysztof Pietraszewski, Ania Karpowicz
PROGRAM:
Peter Maxwell Davies (GB) – Eight Songs for a Mad King (1969)
Zygmunt Krauze (PL) – Tableau Vivant (1982)
Louis Andriessen (NL) – Workers Union (1975)
Zygmunt Krauze (PL) – Deklaracja (2018)
Agnieszka Stulgińska (PL) – Trzy kobiety (2017)
premiera: Sacrum Profanum, Kraków 2018
Ustroje to swoisty „koncept album wykonany na żywo”. Za pośrednictwem drobiazgowo dobranego repertuaru oraz zamówionej kompozycji koncert jest muzycznym przeglądem ustrojów politycznych, poczynając od monarchii, przez totalitaryzm i socjalizm, po demokrację, z zaznaczeniem wpływów matriarchatu. W tym zestawie również napisany na zamówienie festiwalu utwór Deklaracja. Zygmunt Krauze stworzył go we współpracy z zespołem Hashtag Ensemble, nawiązując do swojej kompozycji Tableau vivant (1982), która była reakcją na wprowadzenie stanu wojennego w Polsce. Ustroje to także podróż przez najróżniejsze style i swego rodzaju skrót historii muzyki współczesnej. (Krzysztof Pietraszewski, kurator festiwalu Sacrum Profanum)
W utworze The Declaration wykorzystane są fragmenty Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, ogłoszonej przez ONZ 10 grudnia 1948 roku. Mimo upływu tak długiego czasu część postulatów Deklaracji nie została spełniona. Utwór przypomina ten bolesny fakt niespełnienia, niemożności społeczeństw i polityków do ułożenia wzajemnych stosunków zgodnie z duchem dokumentu. (Zygmunt Krauze)
Muzyka współczesna to także utopijność, to „chcieć więcej” – w niej demonstruje się wyznawane wartości. Mówią o nich „Workers Union” Louisa Andriessena (porywająco i prawie perfekcyjnie wykonana – bez dyrygenta! – przez muzyków zespołu). (Adam Suprynowicz, Polskie Radio)
Hashtag Ensemble po sukcesie programu #USTOJE zamówił i prawykonał następujące utwory wpisujące się w umuzycznianie systemów społeczno-politycznych: Wojciech Błażejczyk – #NetworkMusic, Paweł Malinowski – ROBOTRON.
Fiddler OFF the Roof
kuratorzy: Kajetan Prochyra, Ania Karpowicz
PROGRAM:
Matthew Shlomowitz (GB) – Fast Medium Swing
Yair Klartag (IL) – A Villa in the Jungle
Aviya Kopelman (IL) – A Phantom of a Fugue
Judd Greenstein (USA) – The Jewish Pope
Premiera: POLIN Music Festival, Warszawa 2018
Poszukiwanie aktualnej żydowskiej tożsamości w muzyce zaprowadziło nas do kameralistyki XXI wieku.
„Sztuka może dawać rozrywkę, ale rozrywka nie jest sztuką” mówi Aviya Kopelman, której „Phantom of the Fugue” otworzy program koncertu. „Post-fuga” – mówiąc modnie – nie stroni od brzmień prostych i środków na wskroś klasycznych, ale wystarczy zapoznać się z szerokim spektrum zainteresowań Kompozytorki, aby właściwie odczytać szczery liryzm i docenić funkcjonalne wykorzystanie skal klezmerskich.
„Chciałem robić utwory, które mogą być rozrywką i ludzie mogą bez większych problemów je zrozumieć” deklaruje Matthew Shlomowitz w wywiadzie z Moniką Pasiecznik. Jego „Fast Medium Swing” z wykorzystaniem prymitywnych sampli (szczekanie psa, miauczenie kota) łączy wirtuozerię z dużą dawką dystansu do sytuacji koncertowej.
„A Villa in the Jungle” to gra między tym, co zwykło uznawać się za normę (Villa) a muzyczną i społeczną nie-normalnością (Jungle). Tonalność kompozycji zaburzają rozszerzone techniki wykonawcze: multifony, mikrotony, szumy, glissanda i preparacje fortepianu. Kompozytor pracował nad tym utworem w Tel Awiwie: Kiedy siedziałem w przytulnej kawiarni w modnej dzielnicy Florentin, ponad naszymi głowami, na niebie przechwytywane były rakiety. Pytanie o „normalność” zabrzmiało w mojej głowie jeszcze dobitniej – a odpowiedź na nie: co jest normą a co nie – bardziej skomplikowana niż kiedykolwiek przedtem.
Utwór „The Jewish Pope” – żydowski papież – inspirowany jest legendą o chłopcu, wyprowadzonym z getta i wychowywanym w kościele. Proces wychowawczy okazał się tak skuteczny, że z czasem żydowskie dziecko wyniesione zostaje do rangi papieskiej. Bohater historii odrzuca jednak zaszczyty i wraca do swojego ludu. Kompozycja powstała na zamówienie Malashock Dance z San Diego. Scenicznej premierze utworu (czerwiec 2017) towarzyszyła choreografia Johna Malashocka. „The Jewish Pope” to pierwsza tak otwarta próba połączenia własnego języka kompozytorskiego Judda Greensteina z tzw, „skalą żydowską” – skalą frygijską dominantową. Greenstein przełamuje prezentację tematów folklorystycznych barwą gitary elektrycznej, a następnie z pomocą imponującej pracy motywicznej konstruuje brawurowy, wirtuozowski utwór o zmiennych fakturach, niebanalnej melodyce i przejrzystej formie. (Kajetan Prochyra, kurator muzyczny POLIN)
Każdy z opisanych utworów dostępny jest w internecie, ale wirtualny odsłuch nie może równać się z wykonaniem warszawskiego Hashtag Ensemble. Grali na naprawdę najwyższym poziomie. To bardzo młody zespół, miejmy nadzieję, że nie spoczną na laurach i młodzi polscy kompozytorzy będą mieli dla kogo pisać nowe utwory. (Filip Lech, culture.pl)
#IndependentMusic
kuratorka: Ania Karpowicz
Artur Zagajewski – KRACH 44
Wojciech Blecharz – Small Talks
Jagoda Szmytka – Per-O
Wojciech Błażejczyk – String Music
Agnieszka Stulgińska – Dance with my breath
Agata Zubel – What is the Word
Premiera: Tallin Afekt Festival 2018
#IndependentMusic to program, który ukazuje poszukiwania własnego, indywidualnego języka muzycznego przez młodych, polskich kompozytorów. Każdy ze starannie wybranych utworów porusza inny aspekt konstytuowania muzycznej „niezależności”: od bezpośrednich nawiązań do wolnościowych manifestów i protest-songów („Krach44”), poprzez eksplorację idiomu polskiego w mazurkach i oberkach („Dance With my Breath”), niezależność i kompetytywność wirtuozowskich partii kameralistów („Small Talk”), inspiracje znakomitą polską szkołą wiolinistyczną („String Music”), po ekspozycję indywidualnej, unikalnej relacji ciało-instrument („Per-O”) tak istotnej w wykonawstwie muzyki nowej.
Program zrealizowany dzięki wsparciu Instytutu Adama Mickiewicza w ramach programu „Kulturalne Pomosty”.